zaterdag 1 maart 2014

Rode draad weblogs


Rode draad

De ooggetuige.
Het boek heet de ooggetuige omdat de hoofdpersoon van het boek de ooggetuige is van een overval. In het boek komt vooral de band tussen twee zussen naar voren. Maar ook komt het onderwerp schuld en schuldgevoelens naar voren. Bibi voelt zich schuldig over Manon die slechtziend is, omdat het door haar komt dat Manon niet meer goed kan zien.

De donkere kamer van Damokles.
Nadat je het boek uit hebt, zie je dat fantasie en werkelijkheid een grote rol speelt in dit boek. Dorbeck kan de fantasie zijn van Osewoudt, omdat ze zo op elkaar lijken. Maar Dorbeck kan ook echt bestaan, want Osewoudt praat met hem.

De grote wereld.
Het onderwerp van het boek is vooral macht en het uitoefenen van macht. Een voorbeeld van die macht is dat de stad Marchenstad Lilliput wordt overgenomen door de Nazi's. En dat de ''gewone / grote '' mensen de macht hebben over de algemene maatschappij buiten de stad Marchenstad Lilliput.

De vliegeraar.
Het onderwerp vriendschap komt erg naar voren in dit boek. Het gaat om de vriendschap, de band tussen Amir en Hassan. Ze lijken wel broers.
Ook komt de vader-zoonverhouding naar voren. Amir wil namelijk de aandacht van zijn vader, genaamd Baba en wil hem trots maken.

Het gym.
Een belangrijk thema van dit boek ik schaamte. Sandra schaamt zich namelijk voor haar afkomst, want ze zit met veel rijke kakkers op het gymnasium en zij komt uit een achterstandswijk.

Lijmen/het been.
In het verhaal lijmen komt het onderwerp vertrouwen naar voren. Als koper moet je Boorman en Laarmans vertrouwen, omdat je veel geld uit gaat geven. Maar moet je mannen die er fatsoenlijk uitzien en net zijn gekleed geloven? Want zoals je in het boek leest, zijn ze oplichters.

In het verhaal Het been komt het onderwerp schuld en schuldgevoel weer naar voren. Zolang Boorman mevrouw Lauwereyssen niet heeft terug betaald, kan hij niet normaal verder leven. Hij blijft zich schuldig voelen tegenover mevrouw Lauwereyssen, totdat hij het probleem heeft opgelost. 
De dag dat de tijd stilstond.
In dit boek kon ik niet zo goed het onderwerp vinden. Ik dacht ten eerste aan een moeder-zoonverhouding. Omdat Bryon’s vader niet vaak thuis is, krijgt hij een betere band met zijn moeder.
Ook vond ik dat het onderwerp schuld en schuldgevoel weer naar voren kwam. Het is niet zo opvallend, maar nadat de moeder van Bryon een meisje aanrijdt, wilt ze bevriend worden met de moeder van het meisje. Ze wilt bevriend worden met de moeder van het meisje, omdat ze zich meer op haar gemak voelt bij haar dan daar bij de rijke mensen. Maar ik denk ook dat ze het een beetje uit schuldgevoel doet. Ze kan namelijk denken : nu ik haar dochter heb aangereden, kan ik haar misschien wel steunen door vriendinnen te worden.


Niet alle boeken kon ik verbinden met elkaar, maar sommigen wel.

Ten eerste kon ik 'De ooggetuige', 'Lijmen / Het been' en 'De dag dat de tijd stilstond' met elkaar verbinden. Dat komt doordat er in alle drie de boeken schuld en/of schuldgevoelens naar voren komen.
Toch vind ik dat 'Lijmen/Het Been' en 'De dag dat de tijd stilstond' meer verbonden zijn. Dat komt namelijk doordat degene die zich schuldig voelt iets terug wil doen voor het 'slachtoffer'. Bij 'De ooggetuige' is namelijk daar geen sprake van. De schuldige voelt zich schuldig en kan niks terug doen of het oplossen.

Ook kon ik de boeken 'De vliegeraar' en 'De dag dat de tijd stilstond' met elkaar verbinden. In allebei de boeken gaat het namelijk over de ouder-kindverhouding. In 'De vliegeraar' is het dan wel een vader-zoonverhouding en in 'De dag dat de tijd stilstond' een moeder-zoonverhouding, het gaat toch om de band tussen ouders en kinderen. De band tussen ouders en kinderen is erg belangrijk, vooral als er 1 ouder ontbreekt. 

woensdag 5 februari 2014

De dag dat de tijd stilstond - Rachel Joyce

De auteur: Rachel Joyce
Titel: De dag dat de tijd stilstond 
Jaar van uitgifte: 2014
Aantal pagina's: 384
Uitgeverij: Cargo 

De auteur. 
Rachel Joyce is geboren in 1962 in Londen. Ze begon haar carrière als actrice en speelde bij Royal Shakespeare Company en het royal National Theatre. Daarna ging ze werken bij de radio en werkte ze daar 20 jaar. Ze schreef voor de radio hoorspelen en documentaires. Ze woont in Gloucestershire met haar man en vier kinderen. 




De Samenvatting. 
Het boek bestaat ui twee verhaallijnen die aan het einde van het boek bij elkaar komen. Het boek speelt zich af in 1972. 

De eerste verhaallijn gaat over Bryon. Bryon Hemmings woont met zijn zus, vader en moeder op het platteland en gaat samen met een vriend, genaamd James, naar een privéschool. Zijn vader, genaamd Seymour, is niet vaak thuis. Doordat hij vaak afwezig is, belt hij elke ochtend, middag en avond om te kijken wat zijn vrouw aan het doen is en niet stiekem met een andere man is. Zijn moeder, genaamd Diana, is een perfecte moeder. Ze brengt de kinderen naar school, spreekt met de andere moeders van school af en houdt het huis en de tuin op orde. 

Op een dag hoort Bryon van zijn vriend James dat er twee seconden aan de tijd worden toegevoegd vanwege omwenteling van de aarde. Bryon vindt dit interessant, want hoe kan je nou twee seconden toevoegen aan het leven? Bryon wordt er een beetje bang van, maar zijn moeder stelt hem gerust. 
Op een ochtend dat zijn moeder en hij door een arbeiderswijk rijden voor één keer als uitzondering, denkt Bryon dat de tijd twee seconden wordt teruggezet. Diana kijkt op haar horloge terwijl ze rijdt en dan gaat het fout. Ze rijdt een klein meisje aan in die twee seconden. En plots was hun hele perfecte leventje veranderd.

De tweede verhaallijn gaat over Jim. Jim is een man van middelbare leeftijd die zijn leven niet zo op de rails heeft. Hij is vaak opgenomen geweest in een kliniek en door de elektroshocks is hij af en toe zijn geheugen kwijt. Ook heeft hij last van obsessief gedrag. Vroeger is er iets gebeurt in zijn leven en dat heeft te maken met Bryons zijn verhaal. 


Mijn mening. 
Ik vond het boek een aardig boek om te lezen. Er zitten niet veel moeilijke woorden in dus begrijpen deed ik snel. Door de twee verhaallijnen raakte soms in de war, maar hoe verder je leest hoe meer je het snapt en hoe graag je het einde wilt weten. Ook vind ik het leuk hoe de verhalen op het einde bij elkaar komen, want op het eerste gezicht had ik niet gedacht dat deze twee verhalen samen één verhaal werden.

Recensies. 

Net als in De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry zit er een verrassende twist op het eind, als er behoedzame vertrouwensbanden ontstaan tussen de diverse mensen die na de nodige kwetsuren nauwelijks nog durven te hopen op geluk. De twee seconden waarop alles verandert zijn alleen bij Byron in letterlijke zin uitgewerkt, maar op de keper beschouwd beleefden de meeste mensen in deze roman een dag dat de tijd stilstond.

Met simpele omschrijvingen en in enkele woorden weet Rachel Joyce in Perfect haar hoofdpersonen zo neer te zetten dat ze een diepe indruk achterlaten. In het begin voelt de dubbele verhaallijn af en toe wat geforceerd aan, maar gaandeweg wil je van allebei de verhalen weten hoe ze aflopen – en hoe ze met elkaar verbonden zijn.